Yapma be Resul HOCA !
Bu 2003’ün 19 Nisanında,
Çiçeklerin açıp, bahar kokan dallarında.
Böyle soğuk şakalar yapma be hoca !
Hani birlikte hayaller kurarken,
Hele 2005’de beraber emekli olacakken,
Hani o yarım kalmış düşleri gerçekleştirecekken,
Bıraktın bizi yine hüzünlü yollarda be HOCA!
Şaka yapma be hoca;
Biliyorum 9/D öğrencilerinin hırçın bakışlarını,
O meçhule giden, yolun başında hıçkırarak ağlayışlarını.
Biliyorum be Hoca, gece yarılarına kadar memleket sevdalarını.
Hani Çankırı’ya
Her geldiğimde arardım ya ısrarla,
‘’Amele lakaplı’ ’yürekten bir arkadaşımdın ya,
Özbekçe ’’Heyder Baba’’ şiirini o okuyuşunda.
İçimde uhdedir, bir daha sarılamadım ya.
Yapamazsın be hoca !
Hani konuşmuştuk ya telefonla,
Hani bir meçhul sevgili adına,
Karar verecektin ya bir ara.
Hani derdin ya bazen,
Gideceğim uzaklara, kimseye haber vermeden.
Bulamasınlar izimi, görmesinler bedenimi diye.
Bazen kara bulutlar arasından, küçük frekansla konuşurdun,
Be hoca ! Bana da vermeyecek misin adresini diye sorduğumda,
Yarı kızgın,yarı dramatik bir havayla, kükrerdin hemen…….
Evet sana da !
Nerde Hoca o 10 $ lık çok önemli balık oltaların.
Bir araba bir de Ericson marka telefondu dünya malın
Yakışıklı ve masumiyet kokan O yeşil bakışların,
Sonunda, belki de çok ama çok yalvardın.
Umuyorum…… Düşlüyorum; Cennet-i mekândır hakkın.
Özleyeceğim be hoca,
Bazen seni o Maruf’un yollarında,
Bazen yaşadığımız o çocukluk anılarında,
Gelecek her bayramda ‘’ SARI BABA’’ da,
O matem kokulu zambaklar arasında, o meşhur mezarlıkta;
Özleyeceğim be hoca…
Mahzun o mahalle sensiz.
İmarette aksetmeyecek o heyecan dolu sesin,
Çalmayacak o yarı ayarı bozuk kornan,
Çırpınmayacak belki de gittiğin o göller senin için,
Kim bilir o diktiğin palamutlar öksüz büyüyecek sensiz…
Rahat uyu be hoca!
Bu sonsuz boşlukta,
Bıraktın her birimize,
Anlamlı birer hatıra…
Çankırı merkez Ticaret Lisesi, Türk dili ve edebiyat öğretmeni , merhum Resul TUTA'nın ilahi rahmete gidişinin 11 nci yılı anısına ithaf olunur.