Her şeyi Show malzemesine dönüştürdük.
Devlet ‘şefkat elimi nasıl uzattım’ diyerek gözümüze gözümüze sokuyor parmağını.
Geleceğin teminatı çocuklarımızın yokluğunu yoksulluğunu nasılda afişe ettik.
Okullarda bot ve mont yardım malzemesi dağıtılan çocukların çarşaf çarşaf fotoğraflarını yayınladık.
Bu fotoğraf karesine giren çocukların anne ve babalarının nasıl rencide olduğunu düşündünüz mü?
Ya Çocukların suratlarına yansıyan hüznü…
Birazcık düşünseniz, biraz empati kurmayı deneseniz diyorum!
Böyle yardım olmaz olsun!
Hani veren el alan eli görmeyecekti.
Bırak sağ elin verdiğini sol elin görmesini, cümle aleme ilan ettiniz yavrucakların garibanlığını.
Nerede kaldı İslam medeniyetinin incelikleri.
Kişi saygınlığı, insan onuru…
İçinizden hanginiz muhtaç duruma düşseniz, yardım alırken fotoğraflarınızın çekilip basına servis edilmesine rıza gösterir?
Hadi bütün bunları geçtik diyelim bir gazete haberine dayandırılarak Çankırı’nın ekonomik gelişmişlik endeksinde 8. sırada olduğuna
nasıl inanalım şimdi.
Sadece il merkezinde 50 okulumuzda öğrenim gören toplam 1940 öğrenciye yardım yapılması bunlarda bir istatistik değil mi?
Çankırı’nın karnesi kırıklarla dolu.
Asgari ücretin 900 TL olduğu kiraların ise 700 liraya ulaştığı bir ilden bahsederken hangi verilerin baz alınarak yapıldığı belli olmayan bir bilgiye dayanılarak Çankırı’nın toz- pembe bir tablo içerisinde gösterilmesini kimse kabul etmemizi beklememeli.
Etkili ve yetkililere seslenmek istiyorum.
Lütfen at gözlüklerini çıkartalım.
İnsanların rant, müteahhit ve siyasetçi ekseninde nasıl moderin köleler haline getirildiğini görmezden gelmeyelim.
Bu günlerde gelir geçer!
Ama örtülmeye çalışılan gerçekler suni gündemlerle sıvanmaya çalışılsa da;
“Güneş balçıkla sıvanmaz!”
